Dün aslında çok güzel başlamıştı. Dışarıda güzel bir hava, yüreğimde mantığımın karşısında direnen Kocaelisporumuzun puan veya puanlarla dönme umudu vardı. Deplase yapamadığım bu haftasonunu evde dinlenerek geçirmeye karar verdim ve hemen uygulamaya koyuldum. Bilgisayarı özenle yatağıma doğru çevirdim ve yatakta hafif uzanır şekilde göbeğimi kaşıyarak nette dolaşmaya başladım. Derken kafamın içinde bi şimşek bi gök gürültüsü 12 dev adamın Ukrayna ile olan maçını hatırladım.Tv başında yerimi alıp ve kıvrak bir parmak hareketi sonrasında ntvspor'u açmamla maçın başlangıcında buluverdim kendimi. İlk 5 dakika deplasmanda olmanın verdiği psikolojik durumla ilgili olarak etkili görünmedik. Fakat o dakikalardan sonra 12 dev adam fırtına gibi esmeye başladı ve bende bir anda kendimi tek kişilik dev kadro şeklinde tribün yaparken buldum. Futbolun verdiği o zevki o heyecanı birebir 12 dev adamla birlikte yaşıyordum. Karşılaşma sona erdi ve 86-64 gibi güzel bir skorla galip geldik. (Bu arada Ukraynada okuyup milli takımımızı desteklemeye salona giden çok sayıdaki taraftarımızada teşekkür ediyoruz.)
Tv başından karşılaşmanın özetini yüzümde taşır şekilde "varmı ulen bize yan bakan" ifadesiyle ayrıldım. Ufak çaptaki Hodri Meydan pankartının kapıdan insanları karşıladığı odama geldiğimde aklımda yine şimşekler çakmaya başladı. Aklıma seneler önce kapatılan Kocaelisporumuzun basket,voleybol ve diğer branşları geldi. Özellikle bayanlarda Türk voleyboluna Natalia Hanikoğlu gibi yıldızları kazandıran takımımız... Sanırım kapatıldığımız sene voleybol liginde başarılı bir sezon geçirmiş ve ülkemizi avrupada temsil etme hakkınıda kazanmıştık. Hatta Radostina Rangelova'nın o sene bizden Eczacıbaşına transfer olduğunu anımsıyorum. Neyse daha fazla uzatmadan yazının ana fikrini söyleyeyim ne siz daha fazla gözlerinizi yorun nede ben parmaklarımı... Yönetim duy sesimizi : SALON SPORLARIMIZI GERİ İSTİYORUZ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder